شنبه 89 خرداد 1 , ساعت 10:40 عصر
آن که ناتمام بر ایوان بود ، من بودم
آن که ناتمام در دیوان بود ، شعرم بود
آن که با باد به ناله آمد ، من بودم
آن که باد به ناله آورد ، شعرم بود
آن که غریب ناله ای بود ، من بودم
آن که آشنا ناله ای بود ، شعرم بود
آن که رفت و دگر شعری نگفت ، من بودم
آن که ماند و باز هم گفت ، شعرم بود
آن که دگر نبود ، من بودم
آن که هنوز بود ، شعرم بود
آن که در ناله ی باد تمام شد ، بیچاره شعرم بود
آن که در سوز باد سوخت ، بیچاره من بودم . . .
علی یادگار
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |